Depresja u nastolatków często przybiera postać atypową: pojawiają się uporczywe dolegliwości somatyczne (np. bóle głowy, kołatanie serca, omdlenia), których przyczyn nie udaje się znaleźć mimo wnikliwej diagnostyki medycznej. Depresja może też przejawiać się buntem wobec rodziców, szkoły, zachowaniami agresywnymi i autoagresywnymi. Wielu rodziców uzasadnia to wiekiem dorastania, burzą hormonów, często ignorując uczucia i przeżycia dziecka. Przeżywając smutek, przygnębienie i rozdrażnienie, nastolatek może zachowywać się odpychająco, a nawet wrogo wobec swoich opiekunów, często nie rozumiejąc tego co się z nim dzieje, czemu tak postąpił. Warto wybrać się do psychologa wówczas, gdy objawy takie jak zobojętnienie, apatia utrzymują się przez dłuży czas i utrudniają dziecku codzienne funkcjonowanie w domu, w szkole, wśród rówieśników, kiedy to, co kiedyś cieszyło nie sprawia mu radości. Alarmujące są sytuacje, w których wycofuje się życia rówieśniczego, pogrąża się w smutku, beznadziei, zainteresowane jest tematyką śmierci i umierania, mówi o chęci zniknięcia. Bezwzględnie należy udać się na wizytę do psychiatry, gdy dziecko werbalizuje myśli samobójcze.