Depresja, obecnie nazywana chorobą cywilizacyjną, dotyka ok. 20 % społeczeństwa, a co drugi chory doświadczy jej nawrotu. U chorych występuje obniżenie nastroju, utrata zainteresowania działaniem, które wcześniej sprawiało przyjemność oraz brak energii i szybsze męczenie się. Współwystępują problemy ze snem, z pamięcią i koncentracją, utrata wiary w siebie, poczucie winy. Bardzo często osoby z depresją tracą apetyt, chudną. W depresji obserwujemy zmniejszoną reaktywność emocjonalną na bodźce zarówno pozytywne, jak i negatywne, przy czym te drugie odczuwane są znacznie silniej. Chorym towarzyszy myślenie depresyjne: pesymistyczne spostrzeganie rzeczywistości i własnej przyszłości, zaniżenie samooceny, nadmiarowe poczucie winy i przekonanie o byciu niepotrzebnym, bezużytecznym. Bardzo często w chorobie pojawiają się myśli o śmierci i myśli o popełnieniu samobójstwa. Wówczas bezwzględnie należy skonsultować się z psychiatrą. Depresja nie minie samoistnie, nie pomoże tłumaczenie „weź się w garść”, „weź się za robotę, to ci przejdzie”. Depresja, jak każda choroba wymaga leczenia, farmakoterapii i często psychoterapii.